Kijkend naar de NOAA-verwachtingen, besluit Charles dat we naar het oosten gaan. Erg ver rijden hoeven we niet en na nog geen twee uur belanden we in Coffeyville, KS, waar we, zoals gewoonlijk, weer gaan wachten en hopen op veelbelovende ontwikkelingen.
Bij aankomst laten de weergoden echter niet meer zien dan een prachtig blauwe lucht met een tiental kleine Cumuli. Een stevige zuidenwind maakt het voetballen iets moelijker.
Na een uur of vier tijddoden, is er nog steeds geen vuiltje aan de lucht, ondanks dat we wel in het potentiele gebied voor het ontstaan van tornado’s zitten. De CAPE blijkt het toch weer te winnen en geen enkele wolk kan zich erdoor schieten.
Na ruim vier uur tijddoden, besluiten we af te druipen en richting thuisbasis Norman, OK te gaan. Onderweg knorren de magen flink en de Golden Corral biedt de nodige avondvulling. Als iedereen weer op het parkeerterrein verschijnt rijden we snel verder en zien zowaar een
zeer grote Cumulonimbus op de verre horizon. Geheel buien het gebied met de juiste kansen hiervoor! Het weer en de juiste plaats van handeling wijken soms totaal af van de voorspellingen!
De tourcaravaan trapt het gas nog wat verder in en met een ruime 75 mi/hour racen we langs Tulsa en komen langszaam maar zeker naderbij. Na een uur zitten we onder de eerst, minder actieve, cel en schieten o.a. fraaie Mammatusfoto’s vanuit het raam. De tweede, zeer actieve (super!)cell is waanzinnig van uiterlijk, maar als we deze uiteindelijk bereiken is de Zon als een half uur onder en het licht is eigenlijk te zwak om de mooie structuren op de plaat te zetten. Helaas.
Wel geeft de mooiste bui van de hele tour (!!!) nog wel wat ontladingen, zodat we hem proberen in te halen om toch nog wat op de camerakaart te kunnen zetten. Maar ook deze bui verschrompeld erg snel voor onze ogen en het onweer is eruit verdwenen.
Als we zo’n anderhalf uur eerder waren gaan rijden, dan hadden we alles mooie kunnen zien: van ontwikkling tot supercell, tot het gave Mammatusaanzicht met ondergaande Zon. Via-via horen we er zelfs een kortstondige tornado aan de grond is geweest in Ada, OK! Mike heeft even telefonisch contact met ene gefrustreerde Brad, die op de snelweg maar geen bomenvrij uitzicht kon vinden. Eenmaal gevonden, was de tornado net verdwenen.
Op onze laatste chasedag hebben we onze beste kans gekregen, maar helaas niet kunnen verzilveren. We rijden daarna linearecta naar Norman, OK. Daar ontmoeten we enkele tour2-gangers, zoals Chris (from Boston) en Fred (from Jacksonville).
Het betekent ook het laatste uurtje van de tour en we nemen afscheid van onze chasersgroep, waarmee we twee weken lief en leed hebben gedeeld. Van de meesten ruilen we mailadressen voor foto’s.
Om 01:30 uur rollen we vermoeid de bekende bedden van de Guest Inn in en de volgende morgen is de dag van vertrek naar het verre oosten... Nederland.
Bij aankomst laten de weergoden echter niet meer zien dan een prachtig blauwe lucht met een tiental kleine Cumuli. Een stevige zuidenwind maakt het voetballen iets moelijker.
Na een uur of vier tijddoden, is er nog steeds geen vuiltje aan de lucht, ondanks dat we wel in het potentiele gebied voor het ontstaan van tornado’s zitten. De CAPE blijkt het toch weer te winnen en geen enkele wolk kan zich erdoor schieten.
Na ruim vier uur tijddoden, besluiten we af te druipen en richting thuisbasis Norman, OK te gaan. Onderweg knorren de magen flink en de Golden Corral biedt de nodige avondvulling. Als iedereen weer op het parkeerterrein verschijnt rijden we snel verder en zien zowaar een
zeer grote Cumulonimbus op de verre horizon. Geheel buien het gebied met de juiste kansen hiervoor! Het weer en de juiste plaats van handeling wijken soms totaal af van de voorspellingen!
De tourcaravaan trapt het gas nog wat verder in en met een ruime 75 mi/hour racen we langs Tulsa en komen langszaam maar zeker naderbij. Na een uur zitten we onder de eerst, minder actieve, cel en schieten o.a. fraaie Mammatusfoto’s vanuit het raam. De tweede, zeer actieve (super!)cell is waanzinnig van uiterlijk, maar als we deze uiteindelijk bereiken is de Zon als een half uur onder en het licht is eigenlijk te zwak om de mooie structuren op de plaat te zetten. Helaas.
Wel geeft de mooiste bui van de hele tour (!!!) nog wel wat ontladingen, zodat we hem proberen in te halen om toch nog wat op de camerakaart te kunnen zetten. Maar ook deze bui verschrompeld erg snel voor onze ogen en het onweer is eruit verdwenen.
Als we zo’n anderhalf uur eerder waren gaan rijden, dan hadden we alles mooie kunnen zien: van ontwikkling tot supercell, tot het gave Mammatusaanzicht met ondergaande Zon. Via-via horen we er zelfs een kortstondige tornado aan de grond is geweest in Ada, OK! Mike heeft even telefonisch contact met ene gefrustreerde Brad, die op de snelweg maar geen bomenvrij uitzicht kon vinden. Eenmaal gevonden, was de tornado net verdwenen.
Op onze laatste chasedag hebben we onze beste kans gekregen, maar helaas niet kunnen verzilveren. We rijden daarna linearecta naar Norman, OK. Daar ontmoeten we enkele tour2-gangers, zoals Chris (from Boston) en Fred (from Jacksonville).
Het betekent ook het laatste uurtje van de tour en we nemen afscheid van onze chasersgroep, waarmee we twee weken lief en leed hebben gedeeld. Van de meesten ruilen we mailadressen voor foto’s.
Om 01:30 uur rollen we vermoeid de bekende bedden van de Guest Inn in en de volgende morgen is de dag van vertrek naar het verre oosten... Nederland.
 |
Voor de tweede keer in Wichita, KS overnacht. |
 |
Richting oosten naar de 'Slight risk area'. |
 |
Coffeyville, KS wordt de afwachtplek van vandaag. |
 |
Dit was de enige actie in het dorpje ;-) |
 |
Helaas was dit het weersbeeld voor de hele middag. |
 |
''Hoor jij hem al?'' |
 |
Na het avondeten zien we een supercel ontwikkelen! |
 |
Mammatus onder de eerste cel die we bereiken. |
 |
Het aambeeld met ondergaande Zon. |
 |
Schaduwlijnen achter de eerste cel. |
 |
Gigantische Mammatus met een 17 mm! |
 |
Een laatste blik vanuit de bus met zonlicht. |
 |
Helaas een uur te laat voor de grootste cel in zonlicht! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten